Rejestrując swoją działalność gospodarczą jedną z czynności jakie musimy zrobić to wybrać formę opodatkowania. Wyróżniamy 4:
– skala podatkowa (zasady ogólne),
– podatek liniowy,
– ryczałt od przychodów ewidencjonowanych,
– karta podatkowa.
Musimy najpierw odpowiedzieć sobie na pytanie na jakim poziomie oczekujemy osiągnąć zysk oraz jak dużo będzie kosztów? W dwóch pierwszych formach opodatkowania (skala podatkowa i podatek liniowy) procent podatku liczymy od dochodu tj.:
DOCHÓD = PRZYCHÓD – KOSZT
Jedną z najczęściej wybieranych jest skala podatkowa (zasady ogólne) i opiera się na dwóch progach podatkowych: 17% i 32 %. Jeśli Twoje dochody nie przekraczają 85 528 zł rocznie mieścisz się w pierwszym progu podatkowym wynoszącym 17%. Powyżej tej kwoty wchodzimy w drugi próg wynoszący 32% (liczone dopiero od osiągniętej nadwyżki).

Co ważne pierwszy próg podatkowy jest do kwoty dochodu 85 528 zł – otwierając swoją firmę nie ma znaczenia w którym miesiącu to nastąpi (nie rozliczamy tej kwoty proporcjonalnie).

W przypadku skorzystania z zasad ogólnych (skali podatkowej), należy prowadzić księgę przychodów i rozchodów, a na koniec roku podatkowego należy sporządzać spis z natury wykazując w nim m.in. nabyte towary oraz materiały. Zaletą jest możliwość skorzystania z ulgi podatkowej i wspólnego rozliczenia z małżonkiem.

Podatek liniowy warto wybrać jeżeli w ciągu roku podatkowego przekroczony zostanie próg 85 258 zł. Podatek jest stały bez względu na kwotę osiągniętego dochodu i wynosi 19%, co jest jego zaletą. Liczony od dochodu (przychody – koszty). Należy prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wadą jest brak możliwości skorzystania z ulg podatkowych i wspólnego rozliczenia z małżonkiem.

Z podatku liniowego nie mogą korzystać podatnicy, którzy wykonują usługi na rzecz byłych lub obecnych pracodawców, jakie odpowiadają czynnościom, które wykonywali lub wykonują w ramach stosunku pracy. Będzie to możliwe dopiero po upływie roku.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych jest to uproszczona forma rozliczania. Podatek liczymy od osiągniętego przychodu. Nie uwzględniamy tutaj kosztów. Plusem są stosunkowo niskie stawki ryczałtu – 2%, 3%, 5,5%, 8,5%, 10%, 12,5% (stawka dot. najmu prywatnego), 17% oraz 20%, w zależności od rodzaju wykonywanej działalności gospodarczej. Korzystając z ryczałtu nasze przychody nie mogą przekroczyć 250 000 euro (w 2020 limit ten w złotówkach wynosi 1 093 350)
Należy pamiętać że nie każdy rodzaj działalności może skorzystać z ryczałtu (wyjątki zawarte są w art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym).

Za pomocą ryczałtu nie mogą się rozliczać przedsiębiorcy, którzy uzyskali przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej przekraczające 250.000 euro.

Karta podatkowa jest to najprostsza forma opodatkowania. Wysokość podatku jest stałą, bez względu na wysokość przychodu i płacimy go nawet gdy osiągniemy stratę. Wysokość stawki karty podatkowej zależy m.in. od: rodzaju wykonywanych usług, wielkości zatrudnienia, wielkości miejscowości czy rozmiaru prowadzonej działalności.

Przedsiębiorca ma prawo zrezygnować z karty podatkowej w terminie 14 dni od doręczenia decyzji ustalającej lub zmieniającej wysokość podatku dochodowego.